IV generacja Hondy Accord, o nadwoziu oznaczonym symbolem CB (oraz CC dla wersji coupe), została zaprezentowana w 1989 roku. Oprócz znacznie większych rozmiarów względem poprzednika, stylistyka była ewolucyjna - łatwo dostrzec podobną, nisko osadzoną sylwetkę i "obejmującą" nadwozie tylną szybę. Po raz pierwszy w historii modelu nie był dostępny 3-drzwiowy hatchback.
Honda Accord IV była pierwszym samochodem produkcyjnym na rynku USA, który używał zespolonych reflektorów z czystym, szklanym kloszem, pełniącym jedynie funkcję ochronną [link]. Ich wzornictwo nawiązywało do Hondy Legend. Wzrost popularności Accorda był zdecydowanie zauważalny - odpowiadał wielkością sprzedaży wprowadzonemu w 1986 Legendowi.
W czwartej generacji Accorda Honda wprowadziła znaczące zmiany. Wszystkie Accordy sprzedawane w Ameryce Północnej wyposażone były w wykonane w całości z aluminium silniki o pojemności 2.2L z 16-zaworową głowicą i elektronicznym wtryskiem. Ponadto, wszystkie egzemplarze z automatyczną skrzynią biegów wyposażone były w sterowaną elektronicznie hydrauliczną tylną poduszkę silnika, która pozwalała zmniejszyć wibracje i hałas silnika na biegu jałowym. Poduszka zbudowana jest z dwóch wypełnionych płynem komór połączonych zaworem. Na niskich prędkościach obrotowych, płyn przepływa przez zawór redukując wibracje. Powyżej 850RPM, płyn obiega zawór dokoła, utwardzając zawieszenie silnika.
W Stanach Zjednoczonych zrezygnowano z oznaczeń LX-i i SE-i i zastąpiono je trzema poziomami wyposażenia (w nawiasach podałem oznaczenia Kanadyjskie):
- DX (LX)
- LX (EX)
- EX (EX-R)
Składane w Japonii wersjie EXi sprzedawane w Australii oferowały tę samą technologię 4WS (czterech kół skrętnych), która była opcjonalna w amerykańskiej Prelude. Wersje Coupe były dostępne z tym samym wyposażeniem, co sedany (DX/LX/EX).
Silnik F22A1 (125KM/93kW) był dostępny w wersjach DX i LX, modele '90 i '91 EX otrzymały silnik F20A4 (130KM/97kW). Tempomat nie był dostępny w wersji DX, w tej wersji klimatyzacja była jedynie opcją w salonie. LX zawierała te same gadżety co w poprzedniej generacji, tj. klimatyzację, elektryczne szyby, blokadę drzwi i lusterka. 5-konny wzrost mocy w wersji EX był związany z innym ukształtowaniem kolektora wydechowego, minimalnie większą średnicą wydechu i podwójną końcówką. 15-calowe aluminiowe felgi, szyberdach, nowa tapicerka, stabilizator tylny i 4-głośnikowe radio stereo były we wszystkich modelach EX. Niektóre egzemplarze wyposażone były w anti-lock braking system (ALB, dzisiaj ABS). Zmodyfikowana ręczna skrzynia biegów ze sprzęgłem hydraulicznym była standardem dla wszystkich wersji, w opcji dostępny był 4-stopniowy sterowany elektronicznie automat.
Niektóre z salonów oferowały akcesoryjnie odtwarzacz CD (na 1 płytę, umieszczony w konsoli, lub z 6-płytową zmieniarką), korektor dźwięku, światła przeciwmgłowe, alarm, tylny spoiler, tylną lotkę, bagażnik dachowy, pełną oraz częściową osłonę maski, podłokietnik z przodu, owiewki szyb, owiewkę szyberdachu, pokrowiec na całe auto oraz pokrowiec deski rozdzielczej.
Ze względu na zwiększanie restrykcji dotyczących bezpieczeństwa, wszystkie Accordy '90-'91 w USA sprzedawane były z automatycznymi pasami bezpieczeństwa przy fotelach przednich. System ten składał się z dwóch pasów - automatycznie ustawiający się w odpowiedniej pozycji pas na klatkę piersiową oraz ręcznie zapinany pas biodrowy. Pas klatkowy zapinał się automatycznie po zamknięciu drzwi przednich.
We wczesnym 1990 roku Honda zaprezentowała wersję Wagon, produkowaną w Marysville (Ohio). Placówka ta eksportowała Wagony i Coupe w wersjach RHD na Europę i Japonię. W Europię wersję Wagon nazwano Aerodeck, w odniesieniu do dwudrzwiowego modelu z lat 1985-89. Wszystkie "kombi" sprzedawany poza USA miały mały emblemat na słupku C, oznaczający, że powstały w Ohio.
Wersje EU i JPN miały w opcji wyposażenie niedostępne na rynek US, np. klimatronic (DCC), el. sterowane fotele i wiele innych. Wagony oferowany były od listopada 1990, w wersjach LX i EX (2.2i w Japonii). W standardzie miały większe hamulce przednie oraz poduszkę powietrzną kierowcy.
Honda wprowadziła wersję SE (poprzednio SE-i) w odmianie sedan w 1991. W tej wersji powrócono do systemu audio Bose, skórzanej kierownicy, siedzeń oraz boczków drzwi, systemu ABS oraz 140 konnego (104kW) silnika F22A6 z elektronicznym wtryskiem i automatyczną skrzynią biegów w standardzie. Skrzynia manualna nie była dostępna nawet w opcji. Dostępne były dwie wersje kolorystyczne: Solaris Silver Metallic z czarną tapicerką (jedyna dostępna wersja z takim wnętrzem) oraz Brittany Blue Metallic z tapicerką w kolorze kości słoniowej. Wersja SE osadzona była na tych samych kołach co modele EX (poprzednio SE miały unikatowy wzór felg).
W 1991r. auto przeszło face-lifting na rok 1992. Wersja SE ponownie została zarzucona, ale silnik F22A6 pozostał dla wersji EX. Jednostka przeszła modernizacje: używano podwójnej końcówki, zmodyfikowanego dolotu, rozrządu oraz kolektora dolotowego z systemem IAB, otwierającym się przy 4600RPM. Z auta zniknął system automatycznych pasów bezpieczeństwa. Tarczowe hamulce przy wszystkich 4 kołach stały się standardem w wersji EX.
Zmianom uległ wygląd zewnętrzny. Modele Coupe i Sedan otrzymały nowy grill, lampy oraz światła pozycyjne, węższe listwy całego nadwozia oraz po raz pierwszy, model Coupe otrzymał inne felgi niż sedan. Zmienił się także wygląd zderzaka przedniego oraz kierunkowskazów, listwy dolnej zderzaka tylnego oraz tylnych lamp. W wersji EX radio otrzymało system antykradzieżowy. Podłokietnik kierowcy stał się standardem w wersjach LX i EX. Z wyposażenia akcesoryjnego zniknęły bagażnik dachowy, lotka tylej klapy i pokrowiec kokpitu. Dodano natomiast złote wykończenie (chromy).
W 1993 Honda wprowadziła 10th Anniversary Edition aby uczcić 10-lecie Accorda w Stanach Zjednoczonych. Wersja ta bazowała na sedanie LX, ale otrzymała wyposażenie niedostępne normalnie dla tej wersji - ABS, 4 hamulce tarczowe, 15" 6-ramienne obręcze z coupe, listwy zewnętrzne w kolorze nadwozia, dokładkę zderzaka przedniego i automatyczną skrzynię biegów. Występowała w 3 kolorach nadwozia: Frost White, Granada Black Pearl i Arcadia Green Pearl. W wersji Frost White dostępna była tapicerka niebieska lub beżowa, Granada Black miały tapicerkę szarą.
Wersja SE powróciła w 1993 jako sedan i coupe. Sedan otrzymał - po raz pierwszy w historii modelu - dwie przednie poduszki powietrzne, system audio Bose, skrzynię automatyczną, skórzaną tapicerkę oraz listwy zewnętrzne w kolorze nadwozia. SE Coupe oferowało fabryczny spoiler, minimalnie różniący się od tego dostępnego akcesoryjnie dotychczas. W Kanadzie, wersja SE debiutowała z podgrzewanymi fotelami przednimi i lusterkami zewnętrznymi. Zarówno sedan, jak i coupe otrzymały 15-celowe alufelgi. Wszystkie wersje SE (90-91 i 92-93) w sedanie produkowane były w Japonii, coupe zaś powstawały tylko w Stanach Zjednoczonych. Sedan 1993 dostępny był w dwóch kolorach: Cashmere Silver Metallic i Geneva Green Pearl, obydwa z kremową tapicerką.
Produkcja:
14 września 1989 - lipiec 1993
Fabryki:
Marsyville, Ohio, USA
Sayama, Japonia
Nelson, Nowa Zelandia
East Liberty, Ohio, USA
Johor Bahru, Malezja
Designer:
Toshihiko Shimizu (1987)
Nadwozia:
2-drzwiowe coupe
4-drzwiowy sedan
5-drzwiowy wagon
Silniki:
1.8 F18A SOHC
2.0 F20A SOHC
2.0 F20A DOHC
2.2 F22A SOHC
Skrzynie biegów:
4-stopniowy automat
5-stopniowy manual
Rozstaw osi: 2,720mm
Długość:
90-91 coupe i sedan: 4,694mm
91 wagon: 4,724mm
92-93 coupe i sedan: 4,704mm
92-93 wagon: 4,745mm
Wszystkie wersje JPN: 4,680mm
Szerokość:
90-91: 1,725mm
92-93 coupe i sedan: 1,704mm
92-93 wagon: 1,714mm
Wszystkie wersje JPN: 1,695mm
Wysokość:
90-91 coupe: 1,369mm
90-91 sedan: 1,389mm
91 wagon: 1,400mm
92-93 coupe: 1,326mm
92-93 sedan: 1,341mm
92-93 wagon: 1,351mm
Masa własna: 1,237kg
